W lipcu 2000 roku rządy Polski i Norwegii podpisały umowę polityczną o dostawach gazu.
Od 2005 roku gaz miał płynąć bezpośrednio do Polski poprzez rurociąg na dnie Bałtyku. Gdyby taki rurociąg powstał nie mógłby powstać drugi poprzeczny, gdyż rury w morzu nie mogą się krzyżować.
We wrześniu 2001, po podpisaniu przez PGNiG i firmy norweskie kontraktu gazowego, premierzy Polski i Norwegii, Jerzy Buzek (premier 17.X.1997-19.X.2001) i Jens Stoltenberg, podpisali wspólną deklarację polityczną.
Niestety, Kilka miesięcy później władzę w Polsce przejęło SLD. Partia ta od początku głosiła, że gaz norweski jest o wiele droższy od rosyjskiego, a samą dywersyfikację można przeprowadzić inaczej.
W grudniu 2003 roku Leszek Miller (premier 19.X.2001-2.V.2004) zerwał umowę zawartą przez Buzka. Projekt gazociągu z Norwegii do Polski po dnie Bałtyku został wstrzymany.
Powstał rurociąg rosyjsko-niemiecki Nord Stream, który nie tylko omija Polskę, ale ponadto utrudnia dostęp do portu w Świnoujściu.
Teraz zostanie oddany do użytku rurociąg OPAL – odnoga gazociągu Nord Stream, która jednoznacznie przesądza o wyeliminowaniu dotychczasowego tranzytu przez Polskę i Ukrainę, otwierając Rosji drogę do eskalacji żądań ekonomicznych.